Όταν εξαφανιστούν οι άνθρωποι

Τι θα συμβεί στη Γη αν ξαφνικά κάθε άνθρωπος εξαφανιστεί; Θα μπορέσει ο πλανήτης να επιβιώσει; Θα ανακάμψει; Σ' αυτά τα ερωτήματα προσπαθεί να δώσει απάντηση ένα βίντεο,  που αποτελεί συμπαραγωγή του National Geographic και της Mind Warehouse.... σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας: 

24 - 48 ώρες μετά 
Τα φώτα στις πόλεις θα σβήσουν καθώς οι περισσότεροι από τους σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας δεν θα είναι σε θέση να λειτουργήσουν λόγω έλλειψης λιπαντικών....
Οι πυρηνικοί σταθμοί θα μεταβούν σε λειτουργία εξοικονόμησης ενέργειας
Οι ανεμόμυλοι θα συνεχίσουν να δουλεύουν έως ότου δεν θα έχουν αρκετή λίπανση για να συνεχίσουν τη

Νέα τεχνική ταυτοποίησης θραυσμάτων οστών αποκαλύπτει τις σχέσεις σύγχρονου ανθρώπου, Νεάντερταλ και Ντενίσοβαν

Οι αρχαιολόγοι επί το έργον στη σπηλιά Ντενίσοβα της Σιβηρίας.
Ανάμεσά τους οι Τόμας Χάιαμ και Κατερίνα Δούκα

Η σπηλιά Ντενίσοβα, στους πρόποδες των ορέων Αλτάι νοτιοανατολικά του Νοβοσιμπίρσκ, βρίσκεται στο επίκεντρο μιας εξελισσόμενης επιστημονικής επανάστασης στην κατανόηση του πώς συμπεριφέρθηκαν και αλληλεπίδρασαν οι πρόγονοί μας στην παλαιολιθική εποχή. Το είδος μας, ο άνθρωπος ο σοφός (Homo sapiens), εμφανίστηκε στην Αφρική πριν από εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια. Οταν άρχισε να εξαπλώνεται στην Ευρώπη και την Ασία συνάντησε άλλα είδη του ανθρώπινου γένους, όπως οι Νεάντερταλ, και μοιράστηκε τον πλανήτη μαζί τους επί δεκάδες χιλιάδες χρόνια πριν αυτά τα αρχαϊκά είδη εξαφανιστούν. Οι επιστήμονες γνωρίζουν ότι τα ανθρώπινα είδη συναντήθηκαν, επειδή οι σημερινοί άνθρωποι έχουν ένα μικρό ποσοστό DNA προερχόμενο από τους εξαφανισμένους συγγενείς μας, αποτέλεσμα της γενετικής διασταύρωσης ανάμεσα στον πρώιμο Homo sapiens και μέλη των άλλων ανθρώπινων ειδών. Εκείνο που δεν γνωρίζουμε είναι πού συναντήθηκαν, πόσο συχνά διασταυρώθηκαν γενετικά και πώς μπορεί να επηρέασε το ένα είδος το άλλο πολιτιστικά.

Μπορεί η θρησκεία να αποτελέσει «επιστημονική υπόθεση»;

Η γραμμή μεταξύ των επιστημόνων – πιστών και μη πιστών – είναι ότι η επιστήμη και η θρησκεία αποτελούν αυτό που ο παλαιοντολόγος και ιστορικός της επιστήμης Stephen Jay Gould (1941-2002), έχει αποκαλέσει «μη επικαλυπτόμενες διδασκαλίες». Το 1998 η Εθνική Ακαδημία Επιστημών των Ηνωμένων Πολιτειών εξέδωσε μια ανακοίνωση στην οποία βεβαίωνε ότι «η επιστήμη δεν μπορεί να πει τίποτε για το υπερφυσικό. Το αν ο Θεός υπάρχει ή όχι είναι ένα ζήτημα στο οποίο η επιστήμη είναι ουδέτερη».

Τα επιστημονικά πειράματα δεν έχουν εντοπίσει ως τώρα απτές αποδείξεις για την ύπαρξη ενός θεού.

Ωστόσο σύμφωνα με μια έρευνα της ίδιας χρονιάς το 93% των μελών της Ακαδημίας δεν πίστευε σε κάποιον θεό.

Γιατί καθιερώθηκε το μοντέλο του Big Bang

Από όσο ξέρουμε η διαστολή του σύμπαντος άρχισε πριν 13.7 δισεκατομμύρια έτη από μια πολύ καυτή, και απείρως μικρή κατάσταση. Από αυτή την καυτή και απείρως μικρή κατάσταση, ξεφύτρωσε και εξελίχθηκε το σύμπαν που ξέρουμε σήμερα. Η θεωρία αυτή πρωταρχικά αναπτύχθηκε με τις εργασίες του Sitter, Friedmann, Gamov, Lemaitre. Αργότερα συμπληρώθηκε

Οι κοσμολόγοι ξέρουν ότι τότε δημιουργήθηκε όχι μόνο η ύλη που

βλέπουμε γύρω μας, αλλά και ο χωροχρόνος. Κατά συνέπεια, η Μεγάλη Έκρηξη δεν ήταν μια έκρηξη στον χώρο. Περισσότερο τη θεωρούμε σαν μια έκρηξη του χώρου. Η Έκρηξη δεν διαδόθηκε από ένα σημείο σε κάποιο άλλο υποθετικό προϋπάρχον κενό. Η Μεγάλη Έκρηξη εμφανίστηκε σε όλα τα σημεία παντού και συγχρόνως. Οι κοσμολόγοι ονομάζουν αυτή την διαδικασία της διαστολής του χωρόχρονου Μεγάλη Έκρηξη, επειδή σε μερικές φάσεις, ειδικά στην αρχή, η διαδικασία θυμίζει έκρηξη.

Οι λόγοι για να πιστεύουμε στη θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης, έστω και με κάποια κενά, είναι οι παρακάτω:

Επτά «αδελφές» της Γης ανακάλυψαν οι επιστήμονες

Oχι ένας, ούτε δύο, ούτε τρεις, αλλά επτά μικροί εξωπλανήτες, οι οποίοι έχουν μεγάλες ομοιότητες με τη Γη, ανακαλύφθηκαν γύρω από ένα σχετικά κοντινό και αχνό άστρο σε απόσταση περίπου 40 ετών φωτός, στον Αστερισμό του Υδροχόου.

Τουλάχιστον τρεις από αυτούς τους εξωπλανήτες μπορεί να διαθέτουν ωκεανούς νερού στην επιφάνειά τους, συνεπώς θεωρούνται ιδανικοί «στόχοι» για την αναζήτηση εξωγήινης ζωής στο
μέλλον. Ήδη το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble ερευνά τις ατμόσφαιρες γύρω από αυτούς τους πλανήτες.

Το εν λόγω σύστημα διαθέτει τόσο τον μεγαλύτερο αριθμό πλανητών με μέγεθος παρόμοιο της Γης που έχουν ποτέ βρεθεί, όσο και τον μεγαλύτερο αριθμό πλανητών που θα μπορούσαν να φιλοξενούν υγρό νερό και άρα ζωή. Η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) θεώρησε αρκετά σημαντικό το γεγονός για να το προβάλει, διοργανώνοντας σχετική συνέντευξη Τύπου με τη συμμετοχή των επιστημόνων που έκαναν την ανακάλυψη.

Πώς οι δεινόσαυροι έγιναν πουλιά

Απολίθωμα του φτερωτού δεινόσαυρου Ζενγιουάνλονγκ από το Ζιντζού της Κίνας,
 ένα από τα πολλά απολιθώματα που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα και τεκμηριώνουν
την εξελικτική πορεία από τους δεινόσαυρους σε πουλιά

Πληθώρα απολιθωμάτων δεινοσαύρων με φτερά ανακαλύφθηκαν τις τελευταίες δύο δεκαετίες στην επαρχία Λιαονίνγκ της Κίνας, σχηματίζοντας ένα είδος δειγματολογίου, για τη μετεξέλιξη των θηριωδών δεινοσαύρων στα σημερινά πουλιά. Από την εποχή του Δαρβίνου, οι επιστήμονες αναρωτιόνταν πώς η εξέλιξη παράγει νέες, ριζικά διαφορετικές ομάδες ζώων, όπως τα πτηνά. Συμβαίνει απότομα, ως αποτέλεσμα μιας παράξενης μετάλλαξης που μπορεί να κάνει ένα δεμένο με τη γη ζώο να γίνει άρχοντας των ουρανών; `Η μήπως αυτές οι νέες ομάδες ζώων σχηματίζονται πιο αργά, καθώς τα βιολογικά είδη προσαρμόζονται στο περιβάλλον καθώς αυτό αλλάζει διαρκώς στο πέρασμα εκατομμυρίων ετών; Ο φτερωτός δεινόσαυρος Ζενγιουανλόνγκ και άλλα απολιθώματα από το Λιαονίνγκ και άλλες περιοχές, αρχίζουν να δίνουν την απάντηση.

Τα πουλιά έχουν πολλά χαρακτηριστικά που τα κάνουν να ξεχωρίζουν από όλα τα άλλα είδη των

Η θεωρία του αέναου Σύμπαντος

Μια νέα θεωρία κάνει στην άκρη τη Μεγάλη Έκρηξη και θέλει το Σύμπαν αέναο. Η ιδέα έρχεται να τραντάξει τα θεμέλια της κοσμολογίας, προτείνοντας μια λύση που ξεπερνά με μαγικό τρόπο όλες τις αυθαιρεσίες της σύγχρονης Φυσικής

Η κρατούσα θεωρία για τη δημιουργία του Σύμπαντος είναι αυτή της Μεγάλης Εκρηξης που λίγο-πολύ όλοι έχουμε ακούσει. Το Σύμπαν, ως χώρος και χρόνος μαζί και με το περιεχόμενό του, εμφανίστηκε ξαφνικά πριν από περίπου 14 δισεκατομμύρια χρόνια. Η ιδέα αυτή αντιμετωπίζεται συνήθως με δυσπιστία από τον μέσο αναγνώστη επειδή φαίνεται εντελώς παράλογη – και όχι χωρίς λόγο, αφού το ίδιο «άβολα» νιώθουν γι’ αυτήν και οι ειδικοί επιστήμονες. Ο λόγος είναι ότι, πέρα από τις όποιες φιλοσοφικές αντιρρήσεις που σχετίζονται με την εμφάνιση του χώρου και του χρόνου από το τίποτα, υπάρχουν και μερικές «τεχνικές» λεπτομέρειες που