H γαρίδα φάντασμα

Μοιάζει με θαλάσσιο φυτό και παραμένει στην ίδια θέση σαν φυτό, αλλά δεν είναι. Πρόκειται για τη «γαρίδα φάντασμα» ή «γαρίδα σκελετό», όπως λέγεται. Μπορεί να φτάσει σε μήκος τα 3,2 εκατοστά και περνάει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της προσδεδεμένη σε φύκια και άλλα θαλάσσια φυτά, φιλτράροντας και τρώγοντας μικροσκοπικά σωματίδια τροφής που αιωρούνται στο νερό. Οταν πρέπει να μετακινηθεί, ακολουθεί την τακτική των σκουληκιών, που κινούνται στηριζόμενα στο πίσω μέρος του σώματός τους εκτείνοντας το υπόλοιπο προς τα μπρος σαν αψίδα, μετά στηρίζονται στο μπροστινό για μετακινήσουν το πίσω μέρος κ.ο.κ
.

Αποθήκευση ψηφιακών δεδομένων σε DNA

Μια νέα εποχή φαίνεται να ανατέλλει, που θα αναμιγνύει την πληροφορική με τη βιολογία. Ερευνητές του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Βιοπληροφορικής και της αμερικανικής εταιρίας Agilent Technologies κατάφεραν να αποθηκεύσουν έναν μεγάλο όγκο ψηφιακών δεδομένων (data) σε DNA, που είναι το «μόριο της ζωής», ένα υλικό που, αντίθετα με τα συνήθη βραχύβια τεχνικά μέσα αποθήκευσης, διαρκεί επί δεκάδες χιλιάδες χρόνια.

Δεν είναι η πρώτη φορά που αποθηκεύονται δεδομένα σε DNA, όμως για πρώτη φορά βελτιώνεται τρομερά η σχετική τεχνολογία, τριπλασιάζοντας την έως τώρα δυνατότητα, χάρη στην επίτευξη κωδικοποίησης- αποθήκευσης της τάξης των 2,2 petabytes ανά γραμμάριο DNA. Αυτό σημαίνει ότι ένα μόνο γραμμάριο DNA μπορεί να αποθηκεύσει 2,2 εκατομμύρια gigabits πληροφοριών ή περίπου 468.000 DVD.

Όπως μεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο, η ανάγνωση του DNA είναι σχετικά εύκολη πια, όμως η εγγραφή δεδομένων σε αυτό έχει αποδειχτεί πολύ δύσκολη. Αυτήν τη φορά όμως, οι ερευνητές, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature", σύμφωνα με το BBC και το "Science", φαίνεται πως ξεπέρασαν σε σημαντικό βαθμό τις τεχνικές δυσκολίες.

Κβαντικό αέριο σπάει το απόλυτο μηδέν θερμοκρασίας

Ερευνητές σε Πανεπιστήμιο της Γερμανίας κατάφεραν να επιτύχουν, σε εργαστηριακές συνθήκες φυσικά, θερμοκρασίες κάτω από το απόλυτο μηδέν και πλέον ξαναγράφουν τους νόμους της Φυσικής.

Οι φυσικοί δημιούργησαν κβαντικό αέριο με άτομα καλίου, τα οποία μορφοποίησαν σε τυπική διάταξη πλέγματος χρησιμοποιώντας μαγνητικά πεδία και λέιζερ. Η στιγμιαία μεταβολή των μαγνητικών πεδίων, είχε ως αποτέλεσμα τη μεταβολή της κατάστασης των ατόμων από χαμηλής ενέργειας στη μέγιστη δυνατή ενεργειακή τους κατάσταση.

Αυτή η αστραπιαία μεταβολή σε συνδυασμό με την εφαρμογή του λέιζερ το οποίο διατηρούσε σταθερή τη διάταξη των ατόμων, κατάφερε να κατεβάσει τη θερμοκρασία της αέριας μάζας «δισεκατομμυριοστά βαθμών Κέλβιν κάτω από το απόλυτο μηδέν», σύμφωνα με τους επιστήμονες. Το απόλυτο μηδέν είναι στους −273,15 βαθμούς Κελσίου.

Αυτή η εξέλιξη θα μπορούσε να οδηγήσει στη δημιουργία νέων μορφών ύλης σε εργαστηριακές συνθήκες όπως κβαντικές συσκευές. Όλα αυτά όμως, εάν καταφέρει η επιστημονική κοινότητα να ξεπεράσει μερικές παρενέργειες της συγκεκριμένης πρακτικής.

Η Εικασία του Πουανκαρέ και η λύση Πέρελεμαν

Η απόδειξη από τον αινιγματικό ρώσο μαθηματικό Perelman Grigory, στην εδώ και εκατό χρόνια άλυτη Εικασία του Πουανκαρέ , προκάλεσε στον επιστημονικό κόσμο μια αίσθηση και όχι μόνο λόγω της δυσκολίας της εργασίας.  Τον Αύγουστο του 2006, ο ρώσος Perelman έγινε το πρώτο πρόσωπο που αρνήθηκε το μετάλλιο Fields, την υψηλότερη τιμή στα μαθηματικά.
Φαίνεται επίσης πιθανόν να αρνηθεί ένα βραβείο 1.000.000 δολαρίων που του προσφέρθηκε από ένα αμερικανικό Ίδρυμα Μαθηματικών, επειδή δεν θεωρεί τους κριτές άξιους να κρίνουν τον ίδιο. Ο Perelman λέγεται ότι περιφρονεί την αυτοδιαφήμιση και περιγράφεται ότι απομονώνεται από την υπόλοιπη μαθηματική κοινότητα.
Κι όπως λέει ένας συνάδελφος του δεν ενδιαφέρεται για χρήματα. Το μεγάλο βραβείο για αυτόν ήταν να αποδείξει το θεώρημα.
Ο 40χρονος Perelman φοίτησε σε σχολείο της Αγίας Πετρούπολης με ειδίκευση στα Μαθηματικά και τη Φυσική και σε ηλικία 16 ετών κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στην Διεθνή Μαθηματική Ολυμπιάδα το 1982. Αφότου ολοκλήρωσε το διδακτορικό στο Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης και εργάστηκε για λίγο στη Ρωσία, μετακόμισε στις ΗΠΑ. Πριν από περίπου δέκα χρόνια επέστρεψε στη Ρωσία, για να να εργαστεί στην απόδειξή του για το σχήμα του Σύμπαντος. Καταδέχτηκε πάντως να περιγράψει την απόδειξη το 2003 στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον
Σε μια σπάνια συνέντευξη, ο Perelman είπε στο περιοδικό New Yorker : "Δεν μου είναι καθαρό ποια ήταν η συμβολή που έκανα."

ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΔΙΔΥΜΩΝ ΣΚΑΦΩΝ GRAIL ΣΤΗ ΣΕΛΗΝΗ

Επιτυχής ... συντριβή

Καλλιτεχνική απεικόνιση των δίδυμων διαστημοσυσκευών GRAIL πάνω από τη Σελήνη

Δύο όμοιες διαστημοσυσκευές της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας (NASA), που βρίσκονταν σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη από το Σεπτέμβρη του 2011, συνετρίβησαν σκοπίμως τη περασμένη Δευτέρα σε πλαγιά βουνού, κοντά στο Βόρειο Πόλο του φεγγαριού (στην αθέατη από τη Γη πλευρά). Πρόκειται για τα σκάφη της αποστολής που ονομάστηκε GRAIL, από τα αρχικά στα αγγλικά της ονομασίας Μέτρηση Βαρύτητας και Εργαστήριο Εσωτερικού (σ.σ. της Σελήνης). Τα σκάφη είχαν ήδη επιτελέσει το έργο για το οποίο εκτοξεύτηκαν, δηλαδή την ακριβέστερη από κάθε προηγούμενη καταγραφή των μικροδιαφορών βαρύτητας. Οι διαφορές αυτές αποκαλύπτουν τη γεωλογική προϊστορία του δορυφόρου της Γης και τα συμπεράσματα που θα βγάλουν οι επιστήμονες από την ανάλυσή τους θα βοηθήσουν στην καλύτερη κατανόηση της εξέλιξης και άλλων πετρωδών ουράνιων σωμάτων του ηλιακού συστήματος. Επιπλέον, ο χάρτης βαρύτητας θα μπορέσει να αξιοποιηθεί ως βοήθημα για την πλοήγηση επόμενων αποστολών στη Σελήνη.

Πενήντα λεπτά πριν την πρόσκρουση οι δύο διαστημοσυσκευές, μεγέθους πλυντηρίου ρούχων, πυροδότησαν τους κινητήρες τους, έτσι που να καεί όλο το εναπομένον καύσιμο. Οι επιστήμονες της NASA θα συγκρίνουν τα μοντέλα τους για την κατανάλωση καυσίμων, με την ποσότητα που πραγματικά είχε απομείνει, όπως αυτή εκτιμήθηκε με βάση το χρόνο που διάρκεσε η καύση. Η συντριβή των διαστημοσυσκευών επιλέχθηκε ως κατάληξη της αποστολής, αφού δεν είχαν πια αρκετά καύσιμα για να ανακτήσουν ύψος και να συνεχίσουν παραπέρα επιστημονικές μετρήσεις.

Η γλώσσα του εγκεφάλου

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι ανώτερος από κάθε κατασκεύασμα του. Μπορούμε στιγμιαία να ανακτήσουμε πληροφορίες από τον πλούτο εμπειριών που συσσωρεύουμε στη διάρκεια της ζωής μας. Το ίδιο στιγμιαία μπορούμε να αναγνωρίσουμε το πρόσωπο συζύγου, παιδιού, γονιού ή φίλου, στο φως της ημέρας και στο μισοσκόταδο, κοιτάζοντας από πάνω ή από τα πλάγια, ένα έργο για το οποίο τα συστήματα οπτικής αναγνώρισης που λειτουργούν στους ισχυρότερους υπολογιστές χρειάζονται πολλαπλάσιο χρόνο και έχουν μικρότερο ποσοστό επιτυχίας. Μπορούμε να κάνουμε παράλληλα πολλά πράγματα, χωρίς κόπο και αξιόλογη κατανάλωση ενέργειας, όπως όταν βγάζουμε ένα μαντήλι από την τσέπη για να σκουπίσουμε το μέτωπό μας την ώρα που συζητάμε με κάποιον γνωστό. Ο σχεδιασμός ηλεκτρονικού «εγκεφάλου», που θα επέτρεπε σε κάποιο ρομπότ να συνδυάσει τέτοιες απλές συμπεριφορές παραμένει ακόμα υπόθεση του μακρινού μέλλοντος.

Πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα

Η σιωπηλή κραυγή του τάρσιου

Ένας τάρσιος (ζώο με μάτια σαν δίσκους, που ζει στις Φιλιππίνες, το Σουλαβέζι, τη Σουμάτρα και τη Βόρνεο) ανοίγει το στόμα του, αλληθωρίζει και αφήνει μια μεγάλη κραυγή ...σιγής. Αυτή η έκφραση «με το στόμα ανοιχτό» του συγκεκριμένου είδους πρωτευόντων θηλαστικών, θεωρούνταν ως χασμουρητό ή κάποια μορφή τεντώματος. Αμερικανοί ερευνητές διαπίστωσαν πρόσφατα ότι η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική. Βάζοντας κοντά στα ζώα ειδικά μικρόφωνα διαπίστωσαν ότι κατά το «χασμουρητό» οι τάρσιοι εξέπεμπαν υπερήχους με συχνότητες μέχρι 75.000 χερτζ (75 χιλιόκυκλοι). Ομως οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ακούν τίποτα πάνω από τα 20.000 χερτζ κι έτσι η κραυγή των τάρσιων γινόταν αντιληπτή ως σιγή. Πιθανότατα πρόκειται για κραυγή προειδοποίησης, που δεν γίνεται αντιληπτή ούτε από τα ζώα θηρευτές του μικρού ζώου.