Σχέδιο ανάκτησης αστεροειδούς από τη NASA

Φιλόδοξο σχέδιο εκτόξευσης διαστημοσυσκευής, που θα εγκολπωθεί και θα ανακτήσει μικρό αστεροειδή για να τον μεταφέρει σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη προς περαιτέρω διερεύνηση και αξιοποίηση, περιλαμβάνεται ως πρόταση στον προϋπολογισμό της αμερικανικής αεροδιαστημικής υπηρεσίας (NASA) για το 2014.
Η ιδέα της αξιοποίησης αστεροειδών όχι μόνο για ερευνητικούς σκοπούς, αλλά και για εξόρυξη μεταλλευμάτων, καθώς πολλοί απ' αυτούς είναι πλούσιοι σε χρήσιμα και σπάνια μέταλλα, δεν είναι καινούρια. Πρωτοδιατυπώθηκε στην αυγή του 20ού αιώνα από τον πατέρα της αστροναυτικής, τον Ρώσο Κονσταντίν Τσιολκόφσκι. Μάλιστα, σε νουβέλα επιστημονικής φαντασίας που έγραψε ο Τσιολκόφσκι αναφέρει και την ιδέα αξιοποίησης του νερού που υπάρχει σε πολλά μικρά ουράνια σώματα στα άκρα του ηλιακού μας συστήματος, για την επιτόπια παρασκευή πυραυλικών καυσίμων (υδρογόνο και οξυγόνο), δυνατότητα που θα διευκόλυνε την εξερεύνηση αυτών των μακρινών περιοχών.

Καλλιτεχνική απεικόνιση της προτεινόμενης αποστολής της NASA για την ανάκτηση αστεροειδούς προς επιστημονική διερεύνηση

Η πρώτη φορά που η NASA εξέφρασε ενδιαφέρον για εξερεύνηση αστεροειδών ήταν το 1964,

προβλέποντας μάλιστα και επανδρωμένη πτήση σε κάποιον απ' αυτούς έως το 1969. Ομως, η τεχνολογία της εποχής και η επικέντρωση στη Σελήνη δεν επέτρεψαν την προώθηση αυτών των σχεδίων. Το 1992 πραγματοποίησε νέα μελέτη για χρήση ηλιακών ιστίων για την ανάκτηση αστεροειδούς, διαπιστώνοντας ότι πρόκειται για αποστολή που απαιτεί μεγαλύτερη εμπειρία σε διαστημικές αποστολές από εκείνη που υπήρχε ως τότε. Τελικά, το 2001 η NASA πραγματοποίησε την αποστολή NEAR προς τον αστεροειδή Ερωτα και το 2011 την αποστολή «Αυγή» («Dawn») προς τον αστεροειδή Εστία. Η αποστολή αυτή κατευθύνεται τώρα προς τον μεγαλύτερο αστεροειδή του ηλιακού συστήματος, τη Δήμητρα (η Εστία και η Δήμητρα χαρακτηρίζονται νάνοι πλανήτες).

Αν εγκριθεί και πραγματοποιηθεί με επιτυχία η σχεδιαζόμενη αποστολή ανάκτησης αστεροειδούς, τότε σε πρώτη φάση μια αυτόματη διαστημοσυσκευή θα πλησιάσει κάποιον κοντινό στη Γη διαστημικό βράχο, θα τον αγκαλιάσει και θα τον μεταφέρει σε πιο βολική τροχιά για τη δεύτερη φάση της αποστολής, κατά την οποία θα γίνει επανδρωμένη πτήση προς τον αστεροειδή, με το νέο αμερικανικό σύστημα εκτόξευσης SLS. Πιθανότατα θα πρόκειται και για την πρώτη δοκιμή του συνδυασμού υποσυστημάτων του SLS, που επιτρέπει τέτοιες αποστολές. Οι αστροναύτες θα μελετήσουν από κοντά τον αστεροειδή, θα συλλέξουν δείγματα και θα τα μεταφέρουν πίσω στη Γη για πιο ενδελεχή ανάλυση. Η αποστολή αυτή, που δεν προβλέπεται να πραγματοποιηθεί πριν από το 2021, αποτελεί την ανταπόκριση της NASA στην πρόκληση που της απηύθυνε πρόσφατα o Μπ. Ομπάμα να στείλει αστροναύτες σε αστεροειδή έως το 2025.
Προς το παρόν, το αμερικανικό διαστημικό πρόγραμμα ιδιωτικοποιείται με ταχύτατο ρυθμό, ενώ ακόμα και για τη μεταφορά Αμερικανών αστροναυτών σε ύψος 350 χιλιομέτρων, στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, οι ΗΠΑ νοικιάζουν θέσεις στα ρωσικά Σογιούζ.

Η σκέψη για τη «σύλληψη» αστεροειδούς για έρευνα, αλλά και εξόρυξη μεταλλευμάτων δεν είναι καινούρια. Εδώ εμφανίζεται άλλη μια καλλιτεχνική απεικόνιση ανάλογης προτεινόμενης αποστολής της NASA το 1978, που τότε δεν προχώρησε..

Το νέο σύστημα εκτόξευσης που ετοιμάζει η NASA θα επιτρέπει τόσο αποστολές βαρέος μεταγωγικού, όσο και επανδρωμένες σε μικρή απόσταση από τη Γη