Σπάνιο και ανεξήγητο περιστρεφόμενο άστρο νετρονίων ανακάλυψε Ελληνας αστρονόμος

Ενα μοναδικό και ανεξήγητο αστρονομικό φαινόμενο εντόπισε διεθνής αστρονομική ομάδα, με τη συμμετοχή του διακεκριμένου Ελληνα Κώστα Γουργουλιάτου. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά σπάνιο περιστρεφόμενο άστρο νετρονίων, το οποίο είναι ό,τι πιο κοντινό σε μαύρη τρύπα μπορούν να παρατηρήσουν οι επιστήμονες

Χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο ακτίνων-Χ «Swift» της NASA, οι επιστήμονες με επικεφαλής την καθηγήτρια Βικτόρια Κάσπι του καναδικού πανεπιστημίου ΜακΓκιλ στο Μόντρεαλ, εντόπισαν το περιστρεφόμενο άστρο νετρονίων (πάλσαρ) ΙΕ 2259+586 σε απόσταση περίπου 10.000 ετών φωτός από τη Γη, στην κατεύθυνση του βόρειου αστερισμού της Κασσιόπειας.

Το συγκεκριμένο άστρο ανήκει στην υποκατηγορία των λεγόμενων μαγνητικών άστρων νετρονίων

Φωτογραφίες του ανθρώπινου συστήματος

Πάρθηκαν χρησιμοποιόντας ένα ψηφιακό ηλεκτρονικό μικροσκόπιο ανίχνευσης.
Αυτά τα μικροσκόπια έχουν υπάρξει τα τελευταία 50 χρόνια, με εισαγωγή της προηγμένης ψηφιακής τεχνολογίας.
Μέσα της δεκαετίας του '80 αυτές οι φωτογραφίες δεν θα ήταν δυνατές.
Μπορούν να ανιχνευτούν απίστευτες λεπτομέρειες μεγέθους 1 ως 1,5 nm (νανόμετρο)

Αλλόσαυρος: Ο επιδέξιος θηρευτής

Οχάιο 

Μια νέα μελέτη αποκαλύπτει τον τρόπο που έτρωγε ο Αλλόσαυρος, ένας μεσαίου μεγέθους δεινόσαυρος που θεωρείται εξάδελφος του Τυραννόσαυρου Ρεξ. Οπως φαίνεται ο Αλλόσαυρος δεν καταβρόχθιζε τα θύματα του όπως οι περισσότεροι σαρκοφάγοι δεινόσαυροι αλλά χρησιμοποιούσε μια πιο επιδέξια τεχνική την οποία χρησιμοποιούν σήμερα τα γεράκια.

Οι Αλλόσαυροι έτρωγαν τα θηράματα τους με τρόπο παρόμοιο με τα γεράκια

Η ανασύνθεση

Ο Αλλόσαυρος είχε μήκος 8-12 μέτρα και έζησε στα τέλη της Ιουράσιας Περιόδου πριν από περίπου 150 εκατομμύρια έτη. Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Οχάιο πραγματοποίησαν προσομοιώσεις για να μελετήσουν τις κινήσεις του κεφαλιού και του λαιμού του προϊστορικού ζώου.

Παράλληλα έκαναν μαγνητικές τομογραφίες σε διάφορα οστά του σε μια προσπάθεια να συνθέσουν

Χειμερία νάρκη

Εδώ και μερικές βδομάδες, αλλού λίγο νωρίτερα και αλλού λίγο αργότερα, αρκούδες, σκίουροι και πολλά άλλα είδη του ζωικού βασιλείου ξανάκαναν την εμφάνισή τους, βγαίνοντας από τη χειμερία νάρκη που είχαν πέσει προς το τέλος του φθινοπώρου.
Μια παρατεταμένη περίοδος αδράνειας μπορεί να ακούγεται χαλαρωτική, αλλά η χειμερία νάρκη και η πιο ελαφριά παραλλαγή της, ο χειμέριος ύπνος, διαφέρουν πολύ από την ξεκούραση. Στην πραγματικότητα, μοιάζουν πιο πολύ με το να έχουν πάθει τα ζώα εγκεφαλικό. Η ροή οξυγόνου στη φαιά ουσία των ζώων που πέφτουν σε χειμέρια νάρκη μπορεί να πέσει μέχρι και στο 2% της φυσιολογικής. Η μεταβολική δραστηριότητα και οι καρδιακοί παλμοί επίσης βυθίζονται. Ενας σκίουρος του εδάφους μπορεί να πέσει από τους 300 παλμούς το λεπτό σε μόλις 3 ή 4 στο ίδιο χρονικό διάστημα κατά τη χειμερία νάρκη του.
Από τα ζώα που πέφτουν σε νάρκη ορισμένα δεν προτιμούν το χειμώνα. Στην τροπική Μαδαγασκάρη, ένα είδος λεμούριου πιθήκου κρύβεται σε μια κουφάλα δέντρου και «κατεβάζει τα ρολά» για επτά μήνες, ώστε να αντιμετωπίσει τη σχετική έλλειψη τροφής και νερού κατά την «ξηρή» περίοδο. Η

Το νερό της Σελήνης είναι Γήινο

Νέα θεωρία

Ανατροπή σε κρίσιμα γεωλογικά δεδομένα - Είναι πιθανό το νερό της Σελήνης να προέρχεται από τη Γη

Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι μεταφορείς του νερού τόσο της Γης όσο και εκείνου που βρίσκεται στο εσωτερικό της Σελήνης ήταν αστεροειδείς και κομήτες που βομβάρδιζαν τα δύο σώματα την πρώτη περίοδο της ύπαρξης τους. Μια νέα μελέτη ανατρέπει τα δεδομένα αφού σύμφωνα με αυτή το νερό της Σελήνης είναι γήινο.

Αν ισχύει κάτι τέτοιο, καταρχάς ισχυροποιεί τη θεωρία ότι η Σελήνη σχηματίστηκε μετά από μια τρομακτική σύγκρουση της Γης με ένα γιγάντιο διαστημικό σώμα. Σε δεύτερο επίπεδο καθιστά πιθανό το ενδεχόμενο ο πλανήτης μας να σχηματίστηκε διαθέτοντας ήδη νερό το οποίο «προσέφερε» αργότερα στη Σελήνη. Τέλος δημιουργεί ερωτηματικά για τον τόπο καταγωγής της Γης.

Τα δείγματα

Ερευνητές του Πανεπιστημίου Brown στις ΗΠΑ ανέλυσαν δείγματα σεληνιακών βράχων που μετέφεραν στη Γη οι αποστολές του αμερικανικού προγράμματος «Απόλλων» στη δεκαετία του 1970. Παλαιότερες αναλύσεις είχαν διαπιστώσει την παρουσία νερού στο εσωτερικό των πετρωμάτων. Οι

Σχέδιο ανάκτησης αστεροειδούς από τη NASA

Φιλόδοξο σχέδιο εκτόξευσης διαστημοσυσκευής, που θα εγκολπωθεί και θα ανακτήσει μικρό αστεροειδή για να τον μεταφέρει σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη προς περαιτέρω διερεύνηση και αξιοποίηση, περιλαμβάνεται ως πρόταση στον προϋπολογισμό της αμερικανικής αεροδιαστημικής υπηρεσίας (NASA) για το 2014.
Η ιδέα της αξιοποίησης αστεροειδών όχι μόνο για ερευνητικούς σκοπούς, αλλά και για εξόρυξη μεταλλευμάτων, καθώς πολλοί απ' αυτούς είναι πλούσιοι σε χρήσιμα και σπάνια μέταλλα, δεν είναι καινούρια. Πρωτοδιατυπώθηκε στην αυγή του 20ού αιώνα από τον πατέρα της αστροναυτικής, τον Ρώσο Κονσταντίν Τσιολκόφσκι. Μάλιστα, σε νουβέλα επιστημονικής φαντασίας που έγραψε ο Τσιολκόφσκι αναφέρει και την ιδέα αξιοποίησης του νερού που υπάρχει σε πολλά μικρά ουράνια σώματα στα άκρα του ηλιακού μας συστήματος, για την επιτόπια παρασκευή πυραυλικών καυσίμων (υδρογόνο και οξυγόνο), δυνατότητα που θα διευκόλυνε την εξερεύνηση αυτών των μακρινών περιοχών.

Καλλιτεχνική απεικόνιση της προτεινόμενης αποστολής της NASA για την ανάκτηση αστεροειδούς προς επιστημονική διερεύνηση

Η πρώτη φορά που η NASA εξέφρασε ενδιαφέρον για εξερεύνηση αστεροειδών ήταν το 1964,